A te grzyby znacie ...?

Zdaję sobie sprawę, że to któryś z kolei post o grzybach i że temat grzybów może robić się nudny, ale dawno nie było tak pięknego i udanego sezonu, a grzyby nie sprawiły mi tyle radości w kuchni co w tym roku. Chciałam wam pokazać gatunki grzybów, z którymi nie spotkałam się wcześniej - odkryłam je dopiero tutaj w Belgii bądź we Francji. Niektórzy myślą, że zbieranie grzybów to takie nasze narodowe zajęcie. Faktycznie. W Polsce zbieramy grzyby masowo i grzybiarze do lasu ruszają bardzo wcześnie rano. Tutaj co prawda tak nie ma, ale grzyby są jednak popularne i cenione w kuchni, o czym mogą świadczyć choćby ich wysokie ceny na straganach i w restauracjach. Najtańsze są kurki, kosztują tylko 18 euro. Prawdziwiki w zależności od świeżości i jakości grzybów od 25 do 40. Grzyby to przysmak, wystarczy odrobina, żeby uświetnić danie - wiedzą  o tym wszyscy tutejsi smakosze. Sporo grzybów sprowadza się z Polski, był o tym kiedyś bardzo ciekawy reportaż w Envoyé spécial. Ale do rzeczy, popatrzcie, co dzisiaj mam w koszyku? Ciekawa jestem czy znacie, zbieracie i lubicie. 

Na początek lakówki ametystowe (laccaire améthyste) - prawda, że ładne? Najbardziej fioletowe są te najmłodsze, maciupeńkie egzemplarze, zresztą również najsmaczniejsze. Im starszy grzyb, tym mniej interesujący dla naszego podniebienia: lakówka blaknie i robi się gumowata. Na szczęście grzyb ten występuje gromadnie, także bez trudu nazbieramy garść młodych lakówek. Ze zwględu na intensywny charakterystyczny kolor trudno lakówkę pomylić z innym grzybem. Lakówki nie tracą barwy podczas gotowania i mogą być dekoracyjnym dodatkiem do sałatki. 

Jeszcze ciemniejszy i bardziej oryginalny od lakówki wygląd ma lejkowiec dęty, nazywany również kominem lub czarną kurką. Tutaj nazywa się ten gatunek trompette de la mort, co przetlumaczymy jako trąbki śmierci. Nie żeby lejkowce były trujące, ale ze względu na ich ciemną żałobną szatę. Niektórzy uważają też, że największy wysyp lejkowca jest w okolicach święta zmarłych i tak wyjaśniają pochodzenie tej nazwy. Podsmażone lejkowce są bardzo smaczne. Suszonych używa się chętnie do risotto.  Doskonałe jako nadzienie do rawioli albo pierogów.

Jedne z moich ulubionych to podobne trochę do kurek pieprzniki trąbkowe czyli chanterelles. Te drobne i kruche grzybki również wystepują grupami, w charakterystycznych kręgach. Stare celtyckie legendy podają, że są to ślady po stopach wiedźm albo olbrzymów. Pieprzniki doskonale sprawdzają się w tartach i omletach.

A to kolczak obłączasty (pied de mouton), podobno w Polsce dość często spotykany. Znacie?

Gąsówka naga (pied bleu) nazywana tez gąsówką lub gąską fioletową, jak lekko liliowy kolor wskazuje. Ma niesłychanie przyjemny korzenny zapach. Musi być fajna w marynacie.

 Myślę, że po napisaniu tego posta i z takimi zapasami, mogę się zabrać za długo wyczekiwane rawioli z grzybami z przepisu pookcook. Nie omieszkam napisać jak smakowało.

aaa